magidrzewa

Powykręcane magidrzewa
wołają
daj daj daj nam siebie

którego razu tam pójdę,
położę się i pozwolę rozerwać zwartość/ złożoność skóry
zmiękczyć żylastość mięśni,
wylać się wszystkim sokom z butli ciała

Pozwolę, żeby objął mnie wiatr,
okręciły korzonki,

dam siebie magidrzewom

Kiedy nie ma słońca

prawie łyse magidrzewa wskazują mi jego bieg,

za chmurami

Kiedy zbiera się na deszcz już od paru zimnych dni,

prawie łyse magidrzewa wyciągają łuski do chmur
i szepczą, patrz, patrz, Perun się burzy, zaraz rozerwie nam niebo